Muzikant Rintje Kas heropent het al zeven jaar gesloten café De Oasthoek: ‘Dit komt helemaal goed’

Hij groeide op in het café van zijn ouders maar al jong wist Rintje Kas dat de horeca niet zijn levenspad zou worden. Hij koos voor de muziek. Overal en nergens trad de Bilkert op. 38 jaar lang. En nu, op zijn 55ste, is hij alsnog eigenaar van een café. Aan de Oudebildtdijk nam hij het uit 1889 daterende De Oasthoek over. Zeven jaar zat de deur ervan op slot. ,,Als mensen mij voortaan willen horen spelen moeten ze hierheen komen.'’

,,Het is mooi geweest’’, zegt Rintje Kas. ,,Bijna veertig jaar heb ik overal gespeeld. Maar vanaf oktober komen de mensen maar hierheen als ze me willen horen.’’ Samen met zijn vader zit Kas aan de nieuwe stamtafel van café De Oasthoek een bordje patat weg te werken. ,,Komt uit de eigen keuken, dus die werkt in ieder geval.’’

Een grijns trekt over zijn gezicht. ,,Een goed bord eten voor een goede prijs, dat is wat de gasten hier straks krijgen. Biefstukje, schnitzel, dat soort werk. Ik ben er nog niet helemaal uit maar je kunt hier niet urenlang Bourgondisch komen tafelen. Ik heb gewone koffie en tapbier doe ik niet aan. Gewoon flesjes Amstel. Misschien een keer iets van Grutte Pier als daar vraag naar is. En tijdens het eten dan af en toe een setje van een half uur. Beetje lullen, beetje spelen. Veel ingewikkelder wil ik het hier niet maken. Ik heb er echt zin in.’’

Kas klinkt opmerkelijk ontspannen als hij vertelt over de plannen die hij heeft met het café dat sinds 2018 gesloten was. ,,Ik doe alles op gevoel. Mijn hele leven al gedaan. Dus dit komt ook helemaal goed.’’ Nadat hij in oktober vorig jaar zijn krabbel onder het koopcontract zette moest er veel gebeuren in het oude pand dat al sinds 1889 gasten onthaalt. Ooit zelfs nog als logement. Slopen, poetsen, kozijnen verven, apparatuur opknappen, een nieuwe bar timmeren. Samen met zijn vader klaarde hij de klus.

Tussendoor haalde Kas zijn Sociale Hygiëne-diploma, noodzakelijk om in de horeca überhaupt een zaak te mogen openen, en trad hij tussendoor veel op. Nu heeft hij de troubadour nog zo’n dertig optredens voor de boeg deze zomer. Sneekweek, de PC, festivals, een paar bruiloften. ,,Er komt nog een nieuwe neon boven de voordeur en dan is het echt klaar. In principe zouden we nu al open kunnen met het café, maar ik wil die optredens eerst goed afronden. Ik mik op half oktober dat we gaan beginnen.’’

Kaatsen in Texas

Hij groeide op in het café van zijn ouders, De Brouwerij in Sint Jacobiparochie. Daar leerde hij dat ondernemen ook een kwestie van improviseren is. Een houding die hem tot vandaag de dag van pas komt. Al jong kiest hij voor de muziek. Hij trommelt als kind op een oude waspoederton, krijgt vervolgens een drumstel maar stapt toch over op de gitaar.

Met dit instrument om de nek werkt hij zich omhoog tot een bekende naam in de muziekwereld. Als troubadour speelt hij nog steeds wekelijks op menig feest of bruiloft. Roem vergaarde hij met zijn eigen coverband Lays waarmee hij 35-jaar lang optrad in binnen- en buitenland. Tot in Texas aan toe. Waar de band speelt op uitnodiging van een paar Amerikaanse Friezen die Lays tijdens een zomerbezoek aan ’t Heitelân hebben horen spelen. ,,Zit je diep in Amerika, zijn ze er gewoon aan het kaatsen’’, lacht hij.  Tussen het muziek maken door werkt hij ook jarenlang als kok bij onder andere het ziekenhuis MCL.

Hoewel succesvol met Lays gaf de band afgelopen december het allerlaatste optreden in TDF in Berltsum. Voor Kas is de sjeu er dan al langer af. ,,De laatste jaren moesten we vaak opboksen tegen de DJ’s op de feesten. Een bandlid was ongeneeslijk ziek, onze zangeres kreeg borstkanker, ach weet je, op het laatste was het familiegevoel weg. Ik had er gewoon steeds minder zin in. Dus zijn we gestopt. We hebben een fantastische tijd gehad. Maar het was ook tijd voor een nieuwe ronde en nieuwe kansen.’’

Dat café De Oasthoek al zeven jaar leeg stond was hem ondertussen niet ontgaan. De eigenaar kende hij goed. ,,Ik trof hem een keer bij de Albert Heijn en ik zei dat ik het wel wilde kopen. Daar reageerde hij niet op. Tot ik het even later ineens op Funda zag staan. Twee dagen later had ik het gekocht. In een ander pand had ik geen café willen beginnen.’’ Het is dan oktober 2024.

Nadenken over koers

Als hij samen met zijn vader voor het eerst de nieuwe aanwinst binnenstapt treft hij een oud pand dat lijdt onder de jarenlange afwezigheid van onderhoud. Aan de buitenkant is de gevel hard aan een verfbeurt toe en eenmaal binnen is het volgens Kas:  ‘veel vocht, schimmel op de muren en troep overal’. Zonder nog een echte toekomstvisie gaan ze samen voortvarend aan de slag. Tot op een dag de nieuwsgierige buurman een kijkje komt nemen. ,,Het is een Hollander - kan die man ook niets aan doen - maar hij zei: ‘Ik heb jou eens gegoogled en jij bent een bekende muzikant. Als gasten hier straks komen verwachten ze dat jij er ook bent.’  Hij had natuurlijk gewoon gelijk.’’

Na de bijna impulsieve aankoop van het café zet het Kas aan het denken over de richting van zijn nieuwe aanwinst. Een eetcafé waar hij zelf gaat optreden. ,,Ik word zeker niet zoals Hessel op Terschelling. Die trad bijna iedere avond op. Ik ben hier straks alleen in de weekenden open - vrijdag, zaterdag en zondag - en dan tot uiterlijk elf uur. Heb ik door de week mooi de tijd om alles op te ruimen en voor te bereiden. Tot diep in de nacht open zijn wil ik niet. Ik ga hier spelen in de weekenden en mensen kunnen mij hier boeken voor een optreden. Ik heb al een aanvraag staan van een groep uit Noord-Holland. Geweldige lui zijn dat. En er zal zeker ruimte zijn voor gastartiesten. Een keer per maand wil ik een café-dag houden. Tussen 5 en 11, lekker hier afspreken, biertje, gehaktbal erbij en dan samen met elkaar de wereldproblemen bespreken. En ze gelijk ook oplossen natuurlijk, ha ha.'’

Bron Franeker Courant