George (38) en Jarco (34) nemen eeuwenoud familiebedrijf in Sint Jacobiparochie over. ‘Die naam is er ongelukkig ingeslopen’

De familie Pars zit al 175 jaar diep in de graanhandel. ‘Op oude foto’s kun je zien dat ze allemaal een flinke neus hadden’, grapt Jelte Pars (67) die het bedrijf onlangs overdeed aan zijn zoons.

Graan en het Bildt. Ze horen al eeuwen bij elkaar, zoals het gemeentewapen met de drie zeehoorns – de ‘aren út skelpen’ – laat zien. Veel van dat graan komt al 175 jaar van de familie Pars.

„Je had hier vroeger natuurlijk wel meer graanhandelaren op het Bildt”, zegt Jelte Pars (67). Toen hij in 1981 in het bedrijf kwam waren er nog een stuk of vier anderen in de buurt. „Maar die stopten of werden overgenomen en zo kregen wij er steeds meer klanten bij.”

Sint Jacobiparochie en Biddinghuizen

Zo maakte het bedrijf de laatste decennia een flinke groei door. Waar er nog maar drie mensen werkten toen Jelte begon, zijn het er tegenwoordig 22, verspreid over vestigingen in Sint Jacobiparochie en Biddinghuizen.

Zo kwamen er ook andere bedrijfsonderdelen bij zoals de verkoop van kunstmest en bestrijdingsmiddelen. „We zijn een agrarisch toeleverancier.”

Een flinke neus

Het begon allemaal met Johannes Wiltjes Pars (1817-1902) in 1850. Hij liet zes jaar later een graanpakhuis bouwen in Sint Annaparochie waarvan de eerste steen in de hal van de huidige locatie in Sint Jacobiparochie ligt, waar het bedrijf in 1972 naartoe verhuisde.

„We hebben allemaal een flinke neus voor de graanhandel”, zegt Jelte Pars bij de foto’s van zijn voorvaderen op de tijdbalk die ter ere van het jubileumfeest is gemaakt. „Jullie ook”, grapt hij tegen zijn zoons George (38) en Jarco (34) die het bedrijf onlangs overnamen.

Beiden raakten al op jonge leeftijd bij het bedrijf betrokken. „Dat begon met zomerbaantjes”, zegt Jarco. „Wij mochten de vieze hoekjes schoonmaken.”

Poldergraan

Het idee om het bedrijf over te nemen speelde bij beiden al lange tijd. „Diep in je hart weet je: dat moet ik gewoon doen”, zegt George die in 2013 in het bedrijf stapte. Zijn broer twijfelde aanvankelijk. Jarco: „Met drie man op kantoor, dat zag ik niet zo zitten.” Maar de overname van de graanactiviteiten van Blonk in Biddinghuizen bood kansen.

Hiervoor werd de dochteronderneming Poldergraan opgericht, waarover Jarco de leiding kreeg. Hiermee kreeg het bedrijf ook de beschikking over biologische granen van telers uit Flevoland. „Daarnaast is de teelt van zaaigoed een groter onderdeel van Poldergraan”, zegt Jarco.

Het zaaigoed voor Sint Jacobiparochie wordt door tien boeren op het Bildt verbouwd. De meeste afnemers van de Friese bedrijfstak zitten in Friesland en een deel in Groningen. Het graan wordt grotendeels als rustgewas verbouwd en eindigt veelal als veevoer, maar Pars heeft ook samenwerkingen met verschillende bakkers zoals Pandriks uit Meppel die biologisch zuurdesembrood bakt.

Ongelukkige naam

De beide broers behoren tot de zesde generatie in het bedrijf dat zijn huidige naam dankt aan hun grootvader, George Pars (1926-2002) die er in 1975 een bv van maakte. „Die naam is er wat ongelukkig ingeslopen”, zegt Jelte. „Er wordt nog weleens geworsteld met de juiste uitspraak en als je die tijdbalk ziet dan zie je verder alleen maar namen als Jelte, Gerrit of Johannes. Dat was wat makkelijker geweest.”

Het verhaal wil dat er eigenlijk geen naam was bedacht voor zijn vader, de jongste van het gezin. „Op het gemeentehuis bemoeiden de notabelen zich ermee en die adviseerden om hem maar George te noemen.”

Oekraïne

Het werken met de seizoenen vinden beide broers het mooiste aan het werk. Jarco: „Dat klinkt misschien saai, maar elk seizoen is toch weer anders en bovendien is het een markt met fluctuerende prijzen.” Dat de graanmarkt volatiel is sinds Brussel in de jaren negentig besloot om minder te interveniëren, merkte het bedrijf vooral na de Russische inval in Oekraïne in februari 2022.

„We werden platgebeld”, zegt Jelte. „Dat was wel een van de opvallendste zaken die ik meemaakte. Het is zaak om goede dingen te doen want je kunt het graan dan misschien wel goed verkopen, maar je weet ook niet wat er later nog achter wegkomt.”

Meebewegen

Hoe het kan dat het bedrijf al zo lang bestaat? „We hebben altijd meebewogen met de tijd”, zegt Jelte. George, die meer verantwoordelijk is voor de automatisering in het bedrijf noemt bijvoorbeeld de samenwerking met NHL Stenden om een slimme camera te ontwikkelen om de perzikbladluis sneller te detecteren.

„Misschien verkopen we op termijn door dit soort ontwikkelingen wel minder gewasbeschermingsmiddelen, maar het allerbelangrijkste vinden we dat de gewassen goed kunnen groeien.”

Bron Franeker Courant