Friestalige band Bricquebec is na meer dan tien jaar back

Bricquebec is na meer dan 10 jaar sabbatical terug met een EP en een muziekvideo. Eén van de oudste Friestalige bands uit de Friese Wouden staat te trappelen, maar kan de come back nog niet omlijsten met optredens.

Op 1 december komt de EP ‘Tiden’ uit. Een cd- en streamingrelease met vier nagelnieuwe tracks, waaronder de meest recente single ‘Lit It Los’. Plus remixes van twee ‘Nachtrave’ liedjes. Tegelijkertijd komt de muziekvideo, gemaakt door Anne Bakker uit Sint Jacobiparochie, van het nummer ‘Fryske Lân’ online.

Else van der Greft (uit Siegerswoude, in het dagelijks leven werkzaam in het onderwijs in Harkema) is alweer vele jaren zangeres en frontvrouw. “In mei hebben we een videoclip gemaakt voor de singel “Lit it los” op de watertoren in Sint Jacobiparochie. Een buitenkansje. Ik was een geschikte ruimte aan het zoeken, op Funda en Marktplaats. Onze cameraman komt daarvandaan en we konden er in. En er op!”, glundert de muzikante. clip "Lit it Los"

Nieuwe clip

De nieuwe clip bij ‘Fryske lân’ volgt een camper die door de provincie rijdt. „Er komt iemand na een jarenlange reis terug in Friesland en al rijdende worden er vrienden opgepikt. De camper is o.a. te zien op de Afsluitdijk, Harlingen, bij een pontje in Grouw, Dronrijp, op de zeedijk bij Koehool, bij Sint Jacobiparochie en in het bos bij Bakkeveen. Natuurlijk de Wâlden, daar ligt het hart van de band”. De EP verschijnt online. „Tja, je moet het minder hebben van cd-verkoop. Vroeger hadden we een behoorlijke oplage en was hij in een week uitverkocht: die tijd is voorbij. We laten er nu 100, 200 drukken die we zelf verkopen, bij optredens bijvoorbeeld”, vertelt de zangeres.

Dat laatste is een kwestie van een lange adem. „Dat ligt stil. We zouden in augustus in Oldeberkoop spelen, dat is afgezegd. In september is een optreden afgezegd, maar het komt wel weer. We waren er net weer toen de corona kwam”, klinkt het somber. „Het ging ons vooral om samen weer muziek te maken, maar we moeten even de adem inhouden.” De laatste optredens waren in 2018 en 2019, in Bakkeveen op het Dodofestival, Aaipop in Nijland en in Beetsterzwaag en Eastermar.

Thuis repeteren

De coronatijd stond de ‘comeback’ dus aardig in de weg. „Repeteren doen we alleen als we denken dat het nuttig is. In de coronatijd doen we dat thuis. Vanuit een eigen studiootje, voor zover aanwezig, liedjes in elkaar knutselen. Het kon even niet anders. Maar op zich opent het ook nieuwe deuren, je wordt heel creatief. We oefenen bij Rockproductions in Sumar, daar staat al een backline (drumstel, apparatuur e.d.), dat scheelt. En je mag gewoon een bakje koffie pakken”, lacht de zangeres.

Van der Greft zit niet voor niets bij een Friestalige band. „Ik hou ook heel veel van het Frysk, vind het mooier zingen dan in het Nederlands, mooiere klanken”. Geboren in Kampen, kwam ze pas later naar Fryslân en woonde in Oentsjerk en later in Siegerswoude. „Ik zing overwegend in het Wâldfrysk, dat vind ik wat zachter. De tekst lieten we vaak door iemand nakijken, ook vanuit welk perspectief het geschreven is. Ik laat het nu even checken bij een collega, of er iets ‘raars’ in zit.”

Zandbak

Zingen doet ze al van kinds af. „Als sinds de zandbak, mijn hele leven. En luidkeels, of iemand er nou op zat te wachten of niet. Ik was een jaar of elf toen ik gitaar ging spelen. Maar met een gitaar zing je sowieso snel. Ik zong op een talentenjacht in Leeuwarden toen, bij de band die dat verzorgde, in het Engels. En vanaf ‘95 bij Bricquebec.

Muziek kost Van der Greft uiteraard de nodige uurtjes. „Het is een van de dingen die ik het liefst doe, naast mijn dochter en man knuffelen. Ik kan eindeloos met muziek puzzelen... Die ruimte krijg ik. De anderen zijn met pensioen of hebben een baan, er hangt niets vanaf. Of ik nog ambities heb? Vooral mooie dingen maken en naar buiten brengen, daar houdt het voor mij wel op. Ik ben graag in de studio, mooie dingen opnemen. En optreden. Het hele proces is het allerleukst. Solo optreden heeft voor mij geen meerwaarde, het is veel leuker om met anderen samen te spelen. Tja, hoeveel heeft een mens verder nodig. Ik mag heel bijzondere dingen doen met heel leuke mensen. Dat is rijkdom.”

Reünie

De Friestalige rockband begon in 1986 met Bakkeveen als bakermat en kende door de jaren heen veel bezettingswisselingen. Na de CD Nachtrave uit 2007 viel de band uiteen. Voor haar deelname aan Liet 2018 vroeg Else ex-leden van Bricquebec haar te begeleiden. Dit smaakte naar meer. Op 25 augustus 2018 vond op uitnodiging van het Dodo festival in Bakkeveen een reünie-optreden van Bricquebec plaats. Bricquebec 5.0 was geboren. Anno 2021 bestaat de groep uit Else van der Greft (zang, akoestische gitaar), Marius Bamberger (bas, zang), Jan Roorda (toetsen, zang), Rinze Akkerman (gitaar), Gilbert Terpstra (drums). Ze komen uit Siegerswoude, Harkema, Dongjum, Leeuwarden en Oudega (S).

De creativiteit van destijds is nog steeds aanwezig. Het voor iedereen gekke jaar 2020 heeft mooi nieuw werk opgeleverd. De nummers hebben het bekende Bricquebec-gevoel en een frisse opgewaardeerde sound. Ze zijn opgenomen door en gemixt in de studio van Jan Roorda. De akoestische gitaar werd ingespeeld door gastmuzikant Roelof Wagenaar. De eerste single heet ‘Lit it Los’. Het nummer gaat over loslaten en een nieuwe weg inslaan. Dat past precies bij deze tijd en waar de band nu staat. De EP is vanaf 1 december te beluisteren op Spotify en Apple Music. De bijbehorende clip van het nummer Fryske Lân staat dan ook online.

Bron Drachtster Courant